Serbski Sejm, lichotnje wuzwólony parlament serbskego ludu zwěsćijo:
Južo něźi połtera lěttysacow wobsydli z pódwjacornosłowjańskich rodow wuchadajucy lud našu domownju. Wóna jo naš starodawny sedleński rum a žywjeński zakład, kótaruž su naše prědowniki wugótowali, wótwardowali a za nas naslědniki šćitali a wobchowali. Naš lud a naš sedleński rum su wordowali wobkněžone wót zwenka pśichadajucych mócow. Weto smy našu rěc a tradicije pśez stolěśa wumóžyli. Mamy kšutu wólu, našu samostatnu identitu, kulturu a rěcy wobchowaś, rewitalizěrowaś a dalej wuwijaś. Comy to w nutśikownem samopóstajanju ako teke ze mócnym sobupóstajowanim cyniś.
Za nas jo jasnje, až serbski lud jo indigeny, awtochtony lud. K tomu wuznawamy se bźez wobgranicowanjow a wukažomy dopołne wužywanje pšawow, kótarež se wuwjedu z ILO-konwencije 169, z dojadnanja wó domorodnych a w rodach žywych ludow w samostatnych krajach z lěta 1989, ako teke z rezolucije 61/295 a Wuzjawjenja Zjadnośonych statow wó pšawach indigenych ludow z 2007.
To nic njezměnijo na našej akceptancy fakta, až, wšojadno z kótarych pśicynow, nic wšykne se ako pśisłušniki jadnogo domorodnego ludu rozměju.